Okul sevgisi 5 yaşlarında abilerimin ve ablalarımın sırt çantalarını alıp eve haber vermeden çıkıp okula kaçıp gitmekle başladı bende. Kendimden büyük çantayı omuzlayıp okulun yolunu tuttuğum bir gün komşumuzun beni durdurup “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna verdiğim “Öğretmen olacağım…” yanıtı ta o günlerden içime, bedenime işlenen, ilmek ilmek yoğrulan öğretmenlik sevdamı, hayalimin gerçekleşmesinin mutluluğunu hep yaşıyorum. Bu yol çok uzun soluklu bir yol. Yola çıktığım ilk günü hatırlıyorum hala o günkü gibi budaklanıyor heyecanım; çiçek açıyor kalbim, her tarafımı bir büyülü sarmaşık gibi sarıyor çocuklarla olmak; hayatlarının en güzel dönemlerinde onlara bu yolda eşlik etmek…
Yeldeğirmeni Eğitim Kurumları gibi çocuğu kalbimizin merkezine koyan, öğrencilerin doğayla dost olduğu, öğretmenlerin öğrencilerle kendini büyüttüğü, ayakları bilimin yolculuğunda adım atan ve her an güzelliklerin sizi nerede, nasıl yakalayacağını bilmediğiniz bir yerde çalışmak; bir öğretmen olarak bana ve öğretmenlik hayatıma mum oluyor. “İyi ki”ler birikiyor okulumuzla birlikte…