8 yıllık mesleki deneyimimde her gün “işe”değil “okula” diye evden çıkmak, öğretmenliğin sanırım en güzel yanı diyebilirim benim için… Her çocuktan yeni bir şey öğrenmek ise aslında hayat okulunda hepimizin birer öğrenci olduğunu hatırlatan şahane bir duygu.
Bugüne kadar gezdiğim birçok ülkeden dönüşte yelpazemin giderek açıldığını, keşfettikçe içimdeki çocuksu heyecanın tazelendiğini ama aynı zamanda da gezimin sonuna yaklaştıkça aslında en güzelinin yine çocuklardan öğrenmek, çocuklara özlem olduğunu bir kez daha anladım. Önceliğim değişmedi.
Her çocuğa sorulan klasik sorulardan biri olan “Büyüyünce ne olmak istiyorsun?” çocukluğumda bana da sorulduğunda cevabım bugünkü olmak istediğim yer ile aynıydı… “Anaokulu”
Neticede tam da olmak istediğim yerdeyim.
Mutluyum çünkü “Mutlu öğretmen öğretir.”
Mutluyum çünkü “Mutlu çocuk öğrenir.”
Mutlu birey özgürdür.
Mutluluğun bulaşıcı olduğuna inanıyorum.
3. Ulusal Çocuk Kongresine katılımımda ve aldığım pek çok eğitimde alanımla ilgili ne kadar doğru bir karar verdiğimi fark ettim. Mesleğimi yürekten yapıyorum ve dokunduğum her çocuğun büyüyünce kalplerinde iyi bir his bırakmayı diliyorum.
Yolumun Yeldeğirmeni Eğitim Kurumlarının yaklaşımı ile kesiştiğine inanıyorum. Bu yolda yürümekten, bu kurumda yer almaktan gurur duyuyorum.
İyi ki Y E L D E Ğ İ R M E N İ